وحید شریفی گفت: آموزش مجازی می تواند با تبدیل تهدید بحران کرونا به فرصت، مزایای زیادی برای اساتید و دانشجویان فراهم نماید.
به گزارش روابط عمومی پژوهشکده اسلام تمدنی، وحید شریفی مدیر کتابخانه و مرکز اطلاع رسانی شیخ بهایی در یادداشتی با عنوان استفاده از آموزش های مجازی تهدید یا فرصت آورده است:
حدود ۷ ماهی می‌شود که ویروس کرونا تمامی جهان را غافلگیر کرده است و مهمان ناخوانده تمامی افراد در سطح کره زمین شده است، به گونه‌ای که اماکن فراوانی مانند دانشگاه‌ها، مدارس، برخی مشاغل و… تعطیل یا نیمه تعطیل شده‌اند و فعالیت‌های خود را از طریق مجازی یا همان دورکاری دنبال می‌کنند.
با این حال دانشگاه‌ها، دانشکده‌ها و مراکز علمی از دانشجویان و علم آموزان درخواست کرده‌اند تا آموزش مجازی را به جای آموزش حضوری دنبال کنند، اما این در حالی است که درصدی از دانشجویان به دلایل نبود زیرساخت لازم در همه کشور نمی‌توانند از امکانات کافی برخوردار باشند و از این آموزش‌ها عقب می‌مانند؛ چراکه هنوز زیرساختهای مناسبی برای تشکیل کلاس‌های مجازی در کشور وجود ندارد و به همین علت است که دانشجویان ساکن در مناطق محروم از شرکت در این کلاس‌ها عقب مانده‌اند.
از طرفی، برخی اساتید معتقدند که اگر آموزش‌های مجازی با مشکلات زیادی همراه است، می‌تواند تا حد زیادی هم باعث ارتقای سواد و دانش اساتید و دانشجویان شود و هم باعث جلوگیری از هدر رفتن زمان آن‌ها شود. آموزش الکترونیکی با تمام بدی‌ها و خوبی‌هایی که دارد، می‌تواند باعث ارتقا و پیشرفت فناوری‌های نوین در کشور شود.
دانشجویان نباید منتظر تدریس استاد بمانند.
قبل از مجازی شدن آموزش‌ها، دانشجویان تا حد زیادی به دانش آموزان شباهت داشتند، یعنی منتظر ارائه مطالب تدریس شده از سوی اساتید بودند تا تنها در همان محدود درس را فرابگیرند
در حالی که معنای اصلی دانشجو «جویشگر» است، به همین علت آموزش مجازی می تواند کمک کند و دانشجویان تا حد بسیار زیادی در بحث یادگیری درگیر شوند و تعاملات بیشتری با اساتید داشته باشند، یعنی این روش‌ها باعث افزایش مسئولیت پذیری و ایجاد استقلال یادگیری دانشجویان می شود که هر دانشجویی می‌تواند متناسب با شرایط و ویژگی‌های خود مسیر یادگیری اش را بسازد.
افزایش دسترسی به محتوی یادگیری از طریق آموزش‌های مجازی
دانشجویان به دلایل گوناگون در کلاس‌های حضوری غیبت می‌کردند و آن جلسه را به راحتی از دست می‌دادند و بعد از دریافت جزوه از همکلاسی‌های خود شاید تمام محتوی را نداشتند، اما در حال حاضر آموزش‌های مجازی به صورت آنلاین و آفلاین باعث شده است تا دانشجویان بتوانند در هر زمان و مکانی مطالب تدریس شده را به صورت کامل دریافت کنند.
برخی از مراکز در کنار کلاس‌های آنلاین این امکان را فراهم کرده اند که فایل ضبط شده کلاس و محتواهای کمک آموزشی را به راحتی در اختیار دانشجویان قرار می دهند، به این معنا که در کنار کلاس مجازی سامانه مدیریت محتوای مناسبی نیز دارند و دانشجویان می‌توانند از آن استفاده کنند. ممکن است بسیاری از دانشجویان دسترسی دائم به اینترنت نداشته باشند، اما استفاده از کلاس‌های آفلاین باعث رفع این معضل خواهد شد.
موانع اصلی آموزش مجازی
اولین دانشگاه مجازی در سال ۸۲ راه‌اندازی شد، یعنی حدود ۱۸ الی ۱۹ سال تجربه. تا قبل از کرونا بیش از ۲۰ دانشگاه در کشور این دوره‌ها را به صورت آموزش الکترونیکی و یادگیری الکترونیکی ارائه می‌کردند. بسیاری از دانشگاه‌های بزرگ مانند دانشگاه‌های تهران، شیراز، صنعتی امیرکبیر، صنعتی شریف، شهید بهشتی و برخی از دانشگاه‌های غیرانتفاعی، پیش‌تر هم آموزش‌های مجازی برگزار می‌کردند.
مهمترین موانع تحقق این نوع آموزش فراهم نبودن زیرساختهای مخابراتی در تمام نقاط کشور، نیروی انسانی متخصص در تدوین برنامه آموزشی، عدم تدوین استراتژی مشخص، کیفیت محتوای آموزش و عدم گسترش فرهنگ استفاده از (آی _تی) است.
ما در کشورحدود ۲۷۰۰ مرکز آموزشی داریم که بر اساس گفته مسئول کارگروه آموزش‌های الکترونیکی وزارت علوم بالای ۹۰ درصد دانشگاه‌های جوان و کوچک زیر ساخت آموزش مجازی را ندارند و مسئله اصلی توسعه زیرساخت فناوری در این مراکز است.
همچنین در بعد زیر ساخت مسائل و تهدید‌هایی برای مهارت‌های دیجیتال وجود دارد؛ بنابراین بحران کرونا باعث شده است تا دانشجویان، اساتید و دانشگاه ها در پی برطرف کردن ضعف‌های خود در این زمینه باشند و به نوعی ناچارند خودشان را با شرایط تطبیق دهند
لذا نویسنده متن اعتقاد دارد اکنون، تهدید کرونا بهترین فرصت برای پوست اندازی آموزش عالی کشور و آغاز یک حرکت پیشرو با سرعت بالا به سمت توسعه فناوری اطلاعات در دانشگاه ها می باشد.
بدون دیدگاه