در کتابهای تراجم، آثار فراوانی از شیخ بهایی و بزرگانی که بر آثار معروف او شرح و حاشیه نوشته‌اند به دست آمده است. بنیاد پژوهش های اسلامی آستان قدس رضوی نیز در پژوهشی با عنوان «کتابشناسی شیخ بهائی» سعی کرده است فهرست کاملی از آثار شیخ بهایی را به همراه شروح ، حواشی، ترجمه‌ها، تعلیقات و ارائه دهد.
در بخشی از این کتاب به معرفی شیخ بهایی پرداخته شده و آمده است: بهاءالدین محمد بن حسین عامِلی معروف به شیخ بهائی حکیم، فقیه، عارف، منجم، ریاضیدان، شاعر، ادیب، و دانشمند نامدار قرن دهم و یازدهم هجری است که در دانش‌های فلسفه، منطق، هیئت و ریاضیات تبحر داشت. حدود ۹۵ کتاب و رساله از او در سیاست، حدیث، ریاضی، اخلاق، نجوم، عرفان، فقه، مهندسی، هنر و فیزیک بر جای مانده است. به پاس خدمات وی به علم ستاره‌شناسی، یونسکو سال ۲۰۰۹ را به نام او سال «نجوم و شیخ بهایی» نامگذاری کرد.
یکی از حوزه‌های برجسته دانش و تخصص شیخ بهائی که بیشتر از سایر حوزه‌های معرفتی اش، زبانزد است، حوزه معارف و آموزش‌های اسلامی است که خود متاثر از پرورش او در مکتب تشیع دوازده امامی است؛ مکتبی که به واسطه ارج و ارزشش در ایران به ویژه با توجه به بستر سیاسی شیعه‌گرای صفوی، دانشمندان بزرگی را در حوزه فقه و فلسفه، تقدیم روزگار کرده است. اثر «کتابشناسی شیخ بهائی» به گزیده ای از آثار شیخ بهایی در این حوزه اشاره کرده است که «الاثناعشریه فی الصلوه الیومیه»، مفاتیح الفلاح بضمیمه رساله نورعلی نور در ذکر و ذاکرو مذکور»، «جامع المقدمات»،«هدایه‌الامه»،«الاربعون حدیثا» و… از جمله آن است.
همچنین در بخش دیگری از این اثر به معرفی آثار شیخ بهایی در حوزه شعر، ادب و ذوق پرداخته است؛اگرچه شیخ بهائی بیش از آنکه به عنوان شاعری برجسته شناخته شده باشد، به واسطه دانش فقه، فلسفه و ریاضیات شهره است اما این قضیه، از اهمیت آثار ادبی او نمی کاهد. آثاری نظیر «موش و گربه»، «شیر و شکر»، «نان و حلوا»، «نان و پنیر» و گرانقدرتر از همه، «کشکول» در زمره این آثار قرار می گیرد و شاهد ارزش این آثار، ترجمه‌ها و بازنویسی‌های مختلف و چاپ چندین باره آنها حتی برای حوزه ادبیات کودک و نوجوان است.
گفتنی است؛ این اثر به همت سید محسن ناجی نصرآبادی؛ پژوهشگر بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی در قطع وزیری منتشر و روانه بازار نشر شده است.
بدون دیدگاه