بازآرایی مفهومی تفسیر اجتماعی قرآن در فصلنامه‌ای علمی؛
بازخوانی مبانی تفسیر اجتماعی؛ عبور از جزئی‌نگری، ورود به نگاه سیستمی
سیدمصطفی احمدزاده در مقاله‌ای پژوهشی، با نقد رویکردهای پراکنده در تفسیر اجتماعی، الگوی جدیدی مبتنی بر پیوستگی و انسجام مفهومی ارائه می‌دهد.
نوسازی روش‌شناسی در تفسیر اجتماعی قرآن؛ از پراکندگی تا پیوستگی
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی پژوهشکده اسلام تمدنی، در تازه‌ترین شماره فصلنامه قرآن و علوم اجتماعی، مقاله‌ای علمی ـ پژوهشی با عنوان «مبانی تفسیر اجتماعی؛ از جزءنگری تا سیستم‌گرایی» منتشر شده است. این مقاله، به قلم سیدمصطفی احمدزاده، دانشیار گروه قرآن و مطالعات اجتماعی پژوهشکده اسلام تمدنی، تلاشی جدی برای بازتعریف چارچوب‌های فکری در حوزه تفسیر اجتماعی قرآن به شمار می‌رود.
احمدزاده با نگاهی انتقادی به شیوه‌های رایج در تفسیر اجتماعی، هشدار می‌دهد که تمرکز صرف بر مبانی منفرد، ضمن کاستن از انسجام تحلیلی، مانع شکل‌گیری یک گفتمان تفسیری کارآمد در حوزه مسائل اجتماعی می‌شود. وی با بهره‌گیری از رویکرد تحلیلی ـ تطبیقی، پیشنهاد می‌کند که نگاه سیستمی جایگزین روش‌های جزءنگر شود؛ نگاهی که مبانی تفسیری را در قالب یک شبکه مفهومی پیوسته، با روابط علت و معلولی و تقدم و تأخر منطقی تحلیل می‌کند.
در این مقاله، تفسیر اجتماعی نه صرفاً به‌مثابه گردآوری گزاره‌هایی پراکنده، بلکه به‌عنوان فرایندی هدفمند و روش‌مند معرفی می‌شود که در آن ساختار مفهومی تفسیر تقویت شده و ظرفیت‌های جدیدی برای بازخوانی قرآن در حوزه علوم اجتماعی پدید می‌آید.
این مقاله، با اتکا به اصول نظام‌مند و نگاه کل‌نگر، گامی استوار در مسیر تحول فکری در تفسیر اجتماعی قرآن و بازسازی ارتباط میان متن، مفسر و جامعه تلقی می‌شود.
برای مطالعه مقاله کامل، به لینک زیر در پایگاه رسمی فصلنامه قرآن و علوم اجتماعی مراجعه کنید:
بدون دیدگاه