مکتب های عرفانی حوزه های علمی شیعه دارای روش های سلوکی زهد، عشق و محبت، سلوک معرفتی مبتنی بر معرفت النفس و وحدت وجود است.
به گزارش روابط عمومی پژوهشکده اسلام تمدنی، چهارمین جلسه از سلسله دیدارهای گفت وگو با اعضای هیأت علمی، محققان و مولفان آثار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در هفته پژوهش سال ۱۳۹۸ تحت عنوان «با اصحاب قلم» برگزار گردید.
این جلسه به دیدار با غلامرضا جلالی عضو هیأت علمی گروه هنر و تمدن اسلامی پژوهشکده اسلام تمدنی و مولف کتاب مکتب های عرفانی حوزه های علمی شیعه در ایران و عراق اختصاص داشت.
وی هدف این پژوهش را نشان دادن فراگیری عرفان شیعه در جغرافیای شبه قاره هند و پاکستان دانست و گفت: مهاجرت عرفای شیعی به این سرزمین ها که از قرنها سوم و چهارم هجری آغاز شده بود، تا دوره های اخیر ادامه یافته است. البته وضعیت عقاید مذهبی درمیان مسلمانان ساکن هند، این گونه بوده است که شیعه و سنی مانند شیر و شکر درهم آمیخته اند و کنار هم زندگی می کنند. با این حال بیشتر عرفا و موسسین طریقت ها، در زمره سادات و منسوبین به اهل بیت علیهم السلام بوده اند و نگاه ولایی آنها نسبت به ائمه دوازده گانه شیعه سبب شکل گیری یک جامعه ای منعطف و متفاوت در این جغرافیای پهناور از جهان شده است. طریقت های چشتیه و سهروردیه و قادریه که امروزه از بیشترین پیروان در میان مردم هند و پاکستان برخوردارهستند؛ علیرغم این که اهل سنت هستند، به اهل بیت و دوازده امام ارادت می ورزند. عرفان در واقع یک دست آورد اسلامی و منبعث از خود اسلام و مکتب اهل بیت است و مروجین آن بیشتر از سادات و منسوبین به اهل بیت بوده اند که از راه ایران به هند وارد شدند. شاید بتوان تصوف را از این منظر؛ یک حرکت متشیّعانه در دل جهان اهل سنت دانست
در معرفی پشت جلد این کتاب، چنین آمده است:
با توجه به استمرار جریان عرفان در میان حوزه ها در طول قرن های گذشته، مکتب های حله، زنجان، آذربایجان، مشهد، شیراز، اصفهان، نجف و تهران در دامن حوزه های علمی شیعه به وجود آمده است. مکتب های عرفانی حوزه های علمی شیعه دارای روش های سلوکی زهد، عشق و محبت، سلوک معرفتی مبتنی بر معرفت النفس و وحدت وجود است. مکتب های حوزوی ضمن برخورداری از مشترکات با عرفان های دیگر، دارای شاخص هایی اند که آنها را از مکاتب مشابه متمایز می کنند.
کلیپ معرفی کتاب مکتب های عرفانی حوزه های علمی شیعه در ایران و عراق در آپارات
بدون دیدگاه