عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی گفت: به نظر من آنچه در قرآن بیش از هرچیزی مورد تاکید قرار گرفته، زیست تمدنی و زندگی مسالمت‌آمیز آدمیان در کنار یکدیگر است.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی پژوهشکده اسلام تمدنی به نقل از ایکنا از خراسان رضوی، سیدعلیرضا واسعی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، در نشستی مجازی با موضوع «قرآن برای زیست برتر» اظهار کرد: ماه رمضان در ادبیات قرآنی بدین جهت اهمیت یافته که قرآن در آن نازل شده است، چنانچه در آیه ۲۸۶ سوره مبارکه بقره به این موضوع اشاره شده است.

وی بیان کرد: در واقع قرآن کتاب تدبر، تفکر و الگویی برای زیست بهتر است، نه آنکه برای تبرک، قسم خوردن، شفا گرفتن و یا برای کارهای دیگری که امروزه در میان آدمیان رواج دارد، مورد توجه قرار گیرد و ما بیش از آنکه به قرآن به عنوان کتاب زندگی و الگویی برتر در رسیدن به زیست بهتر نگاه کنیم، بیشتر برای امور خرد و جزئی و کارهایی مورد توجه قرار می‌دهیم که اساساً قرآن برای آن‌ها نازل نشده است.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی گفت: حقیقتاً قرآن درس زیستن و مانیفست مسلمانی است و به همین جهت بهترین زندگی را باید از قرآن جست‌وجو کرد.

واسعی ابراز کرد: در واقع قرآن، کتاب هدایت و کتابی است که حق را از باطل شناسایی می‌کند و اگر کسی بخواهد بهترین زندگی را برای خود طراحی کند، تنها راه داشتن چنین زندگی مراجعه به قرآن است.

وی تصریح کرد: البته طبیعی است که فهم قرآن به پاره‌ای از مقولات دیگر پیوند خورده و بی‌توجهی به آن‌ها انسان‌ را از درک عمیق قرآن باز می‌دارد، از این‌رو باید به آن‌ مسائل هم توجه داشت.

عضو هیئت علی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی گفت: در طول تاریخ، تفسیر قرآن به فراوانی مورد توجه واقع شده است، البته که تفسیر قرآن اهمیت دارد، اما واقعیت این است که پیام اصلی قرآن در این تفاسیر به حاشیه رفته است و انسان با خواندن این تفسیر فراموش می‌کند که قرآن چه پیامی برای او دارد.

واسعی اظهار کرد: به نظر من آنچه در قرآن بیش از هرچیزی مورد تأکید قرار گرفته، زیست تمدنی است. یعنی آن زندگی که همه آدمیان بتوانند با عدالت‌مندی، آزادانه، برابرانه و برخوردارنه در کنار یکدیگر زندگی مسالمت‌آمیزی داشته باشند، چرا که از منظر قرآن زندگی دنیایی ارزشمند است و نباید آن را نادیده گرفت.

وی تأکید کرد: از این‌رو باید گفت که ماه رمضان ماه بسیار خوبی برای پرداختن بیشتر به قرآن و تامل و تدبر بیشتر در این کتاب آسمانی است و بهره‌گیری از آن نیز موجب رسیدن به زندگی متعالی و برتر می‌شود.