واکاوی ابعاد گوناگون مرجعیت علمی قرآن کریم و میزان تأثیر آن در حوزه‌های مختلف علمی؛
مراتب مرجعیت علمی قرآن کریم در نسبت با علوم انسانی و طبیعی بررسی شد
نتایج پژوهش نشان می‌دهد مرجعیت علمی قرآن کریم در علوم مختلف، از حداقلی تا حداکثری متغیر بوده و در سطوحی چون پارادایم، روش‌شناسی و نظریه قابل تحلیل است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی پژوهشکده اسلام تمدنی، مقاله‌ای پژوهشی با عنوان «مراتب مرجعیت علمی قرآن کریم» به قلم سید مصطفی احمدزاده، دانشیار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، در یکی از جدیدترین شماره‌های فصلنامه علمی پژوهشی پژوهش‌های قرآنی، شماره ۱۱۶ منتشر شد. این پژوهش تلاش دارد با نگاهی میان‌رشته‌ای و رویکردی تطبیقی، به یکی از پرسش‌های بنیادین حوزه مطالعات قرآنی پاسخ دهد: مرجعیت علمی قرآن کریم نسبت به علوم گوناگون چه مراتبی دارد؟
احمدزاده در این مقاله با تأکید بر اینکه مفهوم «مرجعیت علمی قرآن» در برخی منابع قرآنی مورد توجه قرار گرفته اما هنوز در هاله‌ای از ابهام است، بر ضرورت بازخوانی این موضوع با نگاهی فازی تأکید می‌کند. به گفته او، مرجعیت علمی قرآن کریم نه امری یک‌دست و یک‌سطحی، بلکه دارای مراتبی متفاوت است که در گذشته کمتر به آن توجه شده است.
یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که مرجعیت علمی قرآن کریم در ارتباط با علوم انسانی غیرتجربی، علوم انسانی تجربی و علوم طبیعی تجربی یکسان نیست و در هر یک از این حوزه‌ها، سطوح مختلفی از تأثیرگذاری مشاهده می‌شود. همچنین این مراتب در لایه‌های گوناگونی مانند پارادایم‌های علمی، روش‌شناسی، نظریه‌ها و مفاهیم علمی قابل ردیابی است.
بر اساس این مقاله، مرجعیت علمی قرآن کریم در برخی حوزه‌ها جنبه حداکثری دارد و در برخی دیگر حداقلی است؛ این تفاوت به میزان ارتباط و پیوند میان هر علم با آموزه‌های قرآن کریم بازمی‌گردد. پژوهش یادشده با رویکردی نوآورانه، افق‌های تازه‌ای را برای مطالعات میان‌رشته‌ای قرآن و علوم روز می‌گشاید و می‌تواند مبنایی نظری برای توسعه علوم انسانی اسلامی فراهم آورد.
بدون دیدگاه