به گزارش واحد خبر پژوهشکده اسلام تمدنی، دکتر سعیدی عضو هیئت علمی گروه حکمت و کلام جدید در مورد نقش مطهری در توسعه و تبیین اندیشه اسلامی گفت: مطهری محقق و پژوهشگر زمانش بود و با متفکران و اندیشمندان زمان خود مرتبط بود، لذا زمانه‌اش را در حد توانش شناخت. او تلاش کرد تا با نیازهای علمی و دینیِ دوران خویش، و با علوم روز و جدید، تا آنجا که گمان می‌کرد با دانش دین‌شناسی مرتبط است، آشنا شود، لذا در دین‌پژوهی و دین‌شناسیِ خود به فقه متداول و علم کلام و اخلاق و اعتقادات رایج در حوزه علمیۀ و حتی دانشکدۀ معقول و منقولِ آن روز اکتفا نکرد. مطهری در کسوت روحانیت و در امر آموزش و پژوهش و تبلیغ دین، به روش‌های جاری در حوزه علمیۀ دوران خود بسنده نکرد و طلبگی و مرام آخوندی را هم تعریفی دوباره نمود. او نشان داد که می‌توان به شیوه‌های سازگارتری با شرایط جدید جامعه هم طلبگی کرد و برای دین و دینداری مفید بود.
وی افزود: مطهری در عصر پهلوی پلی بود بین روحانیتِ دوران قاجار و روحانیت نواندیش پسا‌انقلاب. افکار و اندیشه‌های مطهری گذاری است از سبک جا افتادۀ اندیشه و رفتار علمی سنتی در حوزۀ علمیه به سوی عرصه‌های جدیدی از اندیشه و سبک علمی در راستای فهم دین و تبلیغ و دفاع از آن، متناسب با دانش و نیازهای جدید.
عضو هیئت علمی گروه حکمت و کلام جدید گفت: اندیشه‌های امثال او هر چند ارزشمند هستند و دانش دین‌شناسی را توسعه داده‌اند و نیازهای زمان خویش را پاسخگو بوده‌اند، اما زمان، علم و دانش و نیازها هیچ گاه متوقف نمی‌شوند و همواره جامعه‌ای متفاوت را با دانش‌ها و نیازها و پرسش‌های جدید رقم می‌زنند. لذا پیام منش و شخصیت و عملکرد مطهری برای همۀ ما این است که اندیشه‌های امثال او هرگز توقفگاه دانش و معرفت نیستند.
بدون دیدگاه