از سلسله نشست های علمی بین المللی ابعاد سیاسی فرهنگی، جریان مقاومت با تاکید بر مکتب شهید سلیمانی؛
نشست علمی ابعاد تمدنی عاشورا در حوزه حکمرانی با موضوع عاشورا و دغدغه های حکمرانی خوب/ مطلوب برگزار شد
سیدعلیرضا واسعی: پیام اصلی عاشورا جلوگیری از تبدیل حقوق عمومی حکمرانی به حق شخصی سلطانی بود.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی پژوهشکده اسلام تمدنی، نشست علمی ابعاد تمدنی عاشورا در حوزه حکمرانی با موضوع عاشورا و دغدغه های حکمرانی خوب/ مطلوب با ارائه سیدعلیرضا واسعی، عضو هیأت علمی گروه هنر و تمدن اسلامی پژوهشکده اسلام تمدنی و دبیری علمی علی ابوترابی برگزار گردید.
سیدعلیرضا واسعی گفت: شکل گیری واقعه عاشورا نه برای دست یابی امام حسین به قدرت و حکومت- هر چند شایسته ترین فرد برای فرمانروایی و سزاوارترین آن بود- بلکه برای تبیین حکمرانی خوب، در مسیر تحقق عدالت، آزادی، نظم و امنیت است.
وی در آغاز به بیان دو مقدمه پرداخت و گفت: هر چند داده های بسیاری در باره عاشورا و اقدامات امام حسین وجود دارد، اما برساخته های آن اندک نیست، به همین سبب در بهره گیری از آنها باید اصولی و روشمند وارد شد. دیگر آن که داده های موجود به سه دسته کلی قابل طبقه بندی اند؛ گزارش راویان، اخبار مورخان و نوشته های امام که در قالب نامه و وصیت مانده است. طبیعی است شق سوم بیش از دو دسته دیگر قال استناد است. وی در ادامه با ذکر سه مطلب بحث خود را پایان برد:
عضو هیأت علمی گروه هنر و تمدن اسلامی پژوهشکده اسلام تمدنی افزود: مطلب اول بیان معیارهای حکمرانی است که یزید از آنها فاصله دارد. امام در گفتگو با والی مدینه و مروان، یزید خواهان بیعت را فردی شرابخوار، یعنی کسی که از خردمندی بی بهره است، خون ریز، یعنی کسی که خون انسان برای او ارزش و احترامی ندارد و نیز کسی که آشکارا فسق و فجور دارد، یعنی به عرف و هنجار جامعه اعتنایی ندارد معرفی می کند، سپس به صراحت و تاکید می گوید انسانی چون من با فردی مثل او بیعت نخواهد کرد.
واسعی برای الگونمایی سخن امام، گفت: امام سه معیار اصلی برای حکمران برمی شمارد: عقلانیت، توجه به حقوق مردم و اعتنای به عرف و در ادامه تاکید کرد هر کسی از چنین ویژگی هایی برخوردار نباشد، نمی تواند عهده دار مسئولیت حکمرانی گردد، چون عملا حقوق عمومی را زیر پا نهاده و همچون امری شخصی با آن مواجه می شود.
وی سپس به مطلب دوم که وظیفه نخبگان در قبال حکومت باشد، پرداخت و گفت: امام در وصیت نامه خود به صراحت و تاکید می گوید که برای قدرت یا مکنت یا ستم یا شوریدن علیه دستگاه حکمرانی وارد چالش نشد، بلکه به حکم وظیفه انسانی عمل کرد، از آن رو که سیاست حاکمه به سمت و سویی کشیده شده که به حق عمل نمی شود و از باطل دوری نمی شود. به بیان دیگر، رفتار حاکمیت بر قانونی منطبق نیست، در چنین وضعیتی، امر به معروف و نهی از منکر بر دوش نخبگان است و من نمی توانم از این تکلیف دوری کنم.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی با تاکید بر نقش یکایک افراد جامعه در اصلاح حکمرانی و رسیدن به حکمرانی خوب، وارد مطلب سوم که نقش توده مردم باشد، شد و بیان داشت: امام در نامه اش به عبدالله بن عمر از قوم بنی اسرائیل سخن می گوید که چگونه شماری از پیامبران را در سحرگاه می کشتند و پس از آن به کار و کاسبی خویش روی می کردند. جامعه ای که چنین بی حس و مسئولیت باشد، قطعا نمی تواند انتظار حکمرانی خوب را داشته باشد.
واسعی در پایان تاکید کرد: توده مردم زمانی می توانند نقش مفید و موثری در حیات سیاسی حاکم داشته باشند که اولا آگاه و مطلع از اوضاع زمانه باشند، ثانیا نسبت به حقوق خود واقف باشند و الا بازیچه دست زورمداران شده و همچون رعیتی باقی خواهد ماند.
بدون دیدگاه