کتاب نقش علمای شیعه در گسترش تشیع در هند از حمله مغول تا پایان دوره صفویه نوشته راضیه نجاتی حسینی منتشر گردید.
تاریخ تشیع در سرزمینهای گوناگون تاریخ مذهبی است که بدون استفاده از نیروی نظامی و تنها از طریق مهاجرت پیروانش و گفتگو و تبلیغ باورهای خود بذر اندیشههای خویش را در میان مردمان آن سرزمینها کاشته و در گذر روزگار و تداوم و تکاپوهای مهاجران به تناسب ظرفیتهای فرهنگی- تمدنی هر منطقه این نهال نورس به درختی پربار بدل گشته و بخشی از فرهنگ بومی آن سرزمین گردیده است.
موضوع این کتاب که بررسی بخشی از تاریخ تشیع(از سده هفتم تا دوازدهم هجری قمری/ چهاردهم تا نوزدهم میلادی) در شبه قاره هند است گزارشی پژوهشی از این تاریخ است که چگونه ایرانیان شیعی با مهاجرت های پی در پی و گسترده خود به این سرزمین ضمن گسترش تشیع به نقش آفرینیهای گوناگون اجتماعی، سیاسی و فرهنگی در عرصه پهناور فرهنگ و تمدن شبه قاره هند پرداختند و ژرفای ظرفیت تعاملی فرهنگ و تمدن شبه قاره هند پرداختند و ژرفای ظرفیت تعاملی فرهنگ ایران و تشیع را در سرزمینی دیگر آشکار ساختند.
بدون دیدگاه