عضو هیئت علمی و مدیر گروه پژوهشی فقه کاربردی پژوهشکده اسلام تمدنی، کودکان را در آموزه‌های دینی، دارای نقش محوری دانست.
به گزارش روابط عمومی پژوهشکده اسلام تمدنی، حجت‌الاسلام علی شفیعی در نشست تخصصی «شهر اسلامی دوستدار کودکان» که به همت گروه فرهنگ و سیره رضوی بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی و با حضور جمعی از پژوهشگران و محققان در بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی برگزار شد، عنوان کرد: ما در این ۴۰ سال اخیر با پاره‌ای از مباحث مواجه شدیم که چندان در منابع دینی و تراث فقهی و روایی ما مطرح نشده است؛ به همین جهت کار در این فضاها بسیار دشوار است.
وی به مبانی طرح شهر دوستدار کودک در اسلام اشاره و ابراز کرد: در شهر دوستدار کودک دو رویکرد متفاوت وجود دارد که مبانی و ثمرات و نتایج مختلفی نیز به همراه دارد. رویکرد نخست محوریت کودک است به این معنی که نیازها، ظرفیت‌ها و استعدادهای کودک را مطرح کنیم و متناسب با این نیازها ورود پیدا کنیم و ببینیم شهر اسلامی چگونه می‌تواند این امور را مورد پوشش قرار دهد.
عضو هیئت امنای مرکز پژوهش‌های شورای اسلامی مشهد مقدس ادامه داد: در رویکرد دوم طرح شهر دوستدار کودک، محوریت شهر است؛ یعنی مفهوم ارکان شهر را به تصویر بکشیم و در این تصویر ظرفیت‌های لازم برای کودک لحاظ شود.
وی افزود: موضوع یا مقوله شهر دوستدار کودک در ادامه نظریه ای متفاوت به شهر قابل طرح است که توسط یک جامعه‌شناس غربی تحت عنوان «حق به شهر» به معنی حق تولید و مصرف فضاهای شهری توسط تمام ساکنان، مطرح و در قالب کتابی ارائه شد، این طرح در فضاهای اکادمیک غربی و غیر غربی مطرح و تلاش شد تا یک نوع نگاه جدید را به شهر تعبیه کنند.
این پژوهشگر تصریح کرد: از آنجایی که فضاهای شهری در خدمت سرمایه‌گذاران شهری بود و فضای مساوی را ایجاد نکرده بودند، طرح حق به شهر با هدف کم کردن فاصله‌ها و در اختیار قرار دادن فضاهای شهری به صورت مساوی به شهروندان مطرح شد.
وی اظهار کرد: شهر دوستدار کودک ادامه بحث حق به شهر مطرح شده است و در این شهر دغدغه اصلی محوریت کودک در شهر به معنای شهرسازی و شهر نشینی است؛ در این طرح تلاش می‌شود جایگاه مهمی هم در بخش کالبدی و هم در بخش روح و معنا در شهر به کودکان ارائه شود.
شفیعی با اشاره به آموزه‌های دین مبین اسلام در خصوص شهر دوستدار کودک تصریح کرد: شهر دوستدار کودک، یعنی شهری که نیازها، استعدادها، حقوق و هر آنچه که برای به عینیت رسیدن ظرفیت کودکان لازم است، در آن دیده شود. بر اساس باورهای دینی، ما معتقدیم انسان موجودی دوگانه‌ای است که هم روح دارد و هم جسم؛ از این رو، باید هم به نیازها و داشته‌های جسمی و هم نیازها و ظرفیت‌های روحی کودک توجه شود و ما باید زمینه ساز بروز و ظهور این دو نیاز باشیم.
وی افزود: ادیان مختلف، در نیازهای روحی درست بر عکس نیازهای جسمی حرفی برای گفتن داشته و ورود حداکثری دارند؛ حرف اصلی ادیان در حوزه تربیت کودک بیشتر مربوط به حوزه روحی است. در شهر دوستدار کودک بخش‌هایی از نیازهای جسمی کودک همانند امنیت در حمل و نقل و محیط‌زیست و… و همچنین بخش‌هایی از نیازهای روحی کودک شامل تربیت اخلاقی، تعلیم وآموزش و … دیده می‌شود.
مدیر گروه پژوهشی فقه کاربردی پژوهشکده اسلام تمدنی، یکی از نکاتی که در ادیان و مذاهب مختلف در خصوص شهر دوستدار کودک مطرح می‌شود را در حوزه بحث‌های تعلیم و آموزش برشمرد و گفت:
تربیت امری عصری (زمانی) است و کودکان ما نیازمند یک تربیت عصری هستند؛ این نوع از تربیت نیاز به لوازمی دارد که در طرح شهر دوستدار کودک باید به آن ها توجه شود.
وی خاطر نشان کرد: بازی‌ها در فضای مجازی بخش عمده زندگی و فضای زندگی فرزندان ما را پر کرده است؛ این موضوع مهمی است که در صورت پذیرش تربیت و آموزش عصری، باید برای این موضوع نیز برنامه‌ریزی کنیم.
حجت‌الاسلام علی شفیعی با تبیین نقش و جایگاه بازی در شکل گیری شخصیت کودکان بیان کرد: بازی بخش عمده زندگی کودکان را تشکیل می‌دهد که در شخصیت‌سازی آنان بسیار مؤثر است. ما باید تلاش کنیم فضاهای بازی متفاوتی را در اختیار کودکان قرار دهیم که به نظر می رسد در شهرسازی موجود ما چندان مورد توجه نیست.
شفیعی با اشاره به ضرورت تامین امنیت کودکان در شهر دوستدار کودک گفت: امنیت شرط لازم برای بروز و ظهور خلاقیت کودکان در فضاهای اجتماعی است که مورد غفلت ماست. ما به چه میزان تلاش کردیم فضاهای امنی برای تردد کودکان مان در خیابان ها یا وسائل حمل و نقل شهری ایجاد کنیم؟
بدون دیدگاه