از سلسله نشست های پنجمین همایش علوم انسانی- اسلامی پژوهش و فناوری؛
نشست علمی بررسی نسبت پژوهشگر و هنرمند برگزار گردید
محمدرضا قائمی نیک: زمانی پژوهش هنری می تواند پژوهش هنری تلقی شود، که بتواند چارچوبی که خالق آن اثر هنری در ذهنش داشته را برای ما منعکس کند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی پژوهشکده اسلام تمدنی، نشست علمی بررسی نسبت پژوهشگر و هنرمند از سلسله نشست های پنجمین همایش علوم انسانی- اسلامی پژوهش و فناوری با ارائه محمدرضا قائمی نیک معاون پژوهش دانشگاه علوم اسلامی رضوی برگزار گردید.
قائمی نیک گفت: به نظر می رسد پژوهشگر وقتی می خواهد در اثر هنری یا در قلمروی یک اثر هنری مثل سینما و شعر و مجسمه سازی و غیره پژوهش کند، آن چیزی را که باید در پژوهش ترسیم کند، صورت بندی خیالی هنرمند است. یعنی ترکیب و ذوقی که هنرمند در صورت بندی و صورت های خیالی به کار گرفته است، باید در پژوهش و اثر پژوهشگر بازسازی و منعکس شود.
وی افزود: اگر پژوهشگری اثر معماری یا فیلم یا شعری را بدون توجه به صورت بندی خیالی ترسیم کند، احتمالاً ما با اجزای متکسر و بی ربطی مواجه هستیم. اما زمانی پژوهش هنری می تواند پژوهش هنری تلقی شود، که بتواند چارچوبی که خالق آن اثر هنری در ذهنش داشته را برای ما منعکس کند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم اسلامی رضوی گفت: پژوهشگر زمانی می تواند یک اثر هنری را مورد پژوهش قرار دهد، که خالق آن اثر هنری در خلق اثر هنری، تخیلش را بارور کرده باشد. پژوهش های اثر هنری به معنایی تحت تأثیر صورت بندی خود پژوهشگر هست. محصول پژوهشی خود هنرمند و پژوهشگری که در مورد اثر پژوهش می کند، باید بتواند صورت بندی تخیلی که هنرمند به کار گرفته را بیان کند.
بدون دیدگاه