به گزارش پایگاه اطلاع رسانی پژوهشکده اسلام تمدنی به نقل از ایکنا از خراسان‌رضوی، سیدعلیرضا واسعی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، در نشستی مجازی با موضوع «آموزه‌های اخلاقی قرآن در خوانش تمدنی» اظهار کرد: همواره در قرآن کریم آیات فراوانی معطوف به اخلاق و اهمیت آن وجود دارد و توصیه‌های بسیاری در جهت رعایت اخلاقیات به انسان نیز شده است، تا جایی که می‌توان گفت روح قرآن و دیانت اسلامی، اخلاق است. چنانچه نبی مکرم اسلام نیز فرموده‌اند که من برای کرامتبخشی به وجود آدمیان، مبعوث شده‌ام.

وی تصریح کرد: علمای اخلاق نیز سخنان بسیاری درباره اهمیت فردی و اجتماعی اخلاق مطرح کرده‌اند و ارزش آن را در زندگی انسانی بر شمرده‌اند که انسان اخلاقی چه جایگاهی در نزد خداوند دارد، اما از منظر تمدنی هم می‌توان خوانشی داشت و از این‌رو اشاره کوتاهی نیز به این موضوع خواهم کرد.

عضو هیئت علمی پژوهشکده اسلام تمدنی بیان کرد: در حقیقت انسان‌ها جدای از آنکه به چه مکتبی، نژاد و ملیتی تعلق دارند، دارای ارزش ذاتی و جوهری هستند و اهمیت این موضوع به حدی است که می‌توان آیات بسیاری را در این‌باره در قرآن پیدا کرد.

واسعی ادامه داد: نکته دوم آن است که انسان‌ها توانایی تشخیص خوب و بد را دارند، چنانکه در روایات ما به کرات آمده است که آدمی دارای دو حجت بیرونی و درونی است. منظور از حجت درونی آن است که این امکان را به انسان می‌دهد تا بتواند چیزهایی را تشخیص و آن‌ها را الگوی زندگی خود قرار دهد.

وی تأکید کرد: بی‌تردید انسان به تنهایی و تنها به وسیله حجت درونی شاید نتواند زندگی خود را طراحی کند و بر همین اساس حجت بیرونی به او کمک می‌کند، البته گفتنی است که تعطیل کردن حجت درونی توسط انسان امر پسندیده‌ای نیست.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی گفت: مسئله دیگری که باید به آن توجه کرد این است که در حقیقت زندگی دنیوی انسان نیز دارای ارزش است و باید به آن بها داده شود، چرا که برای این آفریده نشده‌ایم که همه آنچه در این دنیا در اختیار ما قرار داده شده را کنار بگذاریم تا در دنیای دیگر آن‌ها و بهتر از آن‌ها را به دست آوریم که البته اینگونه نیست و همانطور که آن دنیا اهمیت دارد این دنیا و زیستن نیز دارای اهمیت است و بر همین اساس باید به آن توجه ویژه‌ای داده شود.

واسعی با بیان اینکه این زندگی انسانی در حیات اجتماعی تحقق جدی پیدا می‌کند، افزود: با توجه به این نکات می‌توان اینگونه نتیجه‌گیری کرد که زندگی تمدنی بهترین نوع زندگی است که بشر می‌تواند داشته باشد، زیرا در این نوع زیستن کنار هم بودن، مسالمت‌آمیز بودن، برابری زیستن و آزادانه زندگی کردن نهفته است، پس باید توجه داشت که ما انسان‌ها نباید نسبت به زندگی دنیایی بی توجه باشیم.

وی با اشاره به نقش اخلاق در زندگی اظهار کرد: در اینجا نیز اخلاقیات نقش مهمی ایفا می‌کند و همواره باعث می‌شود تا آدمیان بتوانند نسبت به یکدیگر اعتماد داشته باشند، به یکدیگر تکیه کنند و در حقیقت یکدیگر را دوست بدارند.

عضو هیئت علمی پژوهشکده اسلام تمدنی افزود: به بیان دیگر نیز در زندگی تمدنی، انسان‌ها همچون اعضای یک خانواده زندگی می‌کنند و اخلاقیات اعم از صدق، تعاون، ایثار، احترام، کمک کردن، توجه به توانمندی‌های یکدیگر، اهتمام بخشی به زندگی انسانی و استحکام بخشیدن به حیات اجتماعی است که در نهایت موجب زندگی در کنار یکدیگر به صورت مسالمت‌آمیز می‌شود.