عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی بیان کرد؛
سربازسلیمانی همچون انسانی با فضیلت!
شهید قاسم سلیمانی نه به عبادت‌گری یا اطاعت‌پذیری، بلکه به ویژگی‌های اخلاقی و فضایل انسانی، شایسته بزرگداشت است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی پژوهشکده اسلام تمدنی، سیدعلیرضا واسعی عضو هیأت علمی پژوهشکده اسلام تمدنی در یادداشتی به مناسبت شهادت قاسم سلیمانی گفت: این روزها که مصادف با سالگرد شهادت سرباز پرنفوذ نظام و نظامی ایران، قاسم سلیمانی است به گونه های مختلفی از او تجلیل می شود تا جایی که فردی در یک برنامه رادیویی وی را تجسم امام علی، دیگری او را اسطوره بیتای ایرانی و سومی وی را الگوی جهانیان یا سرمشق نسل جوان و … برشمرده، چنان که برخی وی را مهربان، انسان دوست، دستگیر مستمندان و … معرفی کرده و برخی دیگر از شجاعت و مهارت و نظامی گری اش سخن دارند که قطعا پاره ای از آنها درست و قابل دفاع است، اما به واقع چرا او ارجمند و شایان توجه ویژه است؟
بی گمان او یک فیلسوف، نویسنده، دانشمند یا هنرمند، طبیب، ورزشکار یا صنعت گر و کشاورز نبود و این نبودن‌ها هیچ نقصی برای او شمرده نمی‌شود، چنان که عبادت گری وی، نماز خواندن ها، خلوص دینی، زیارت‌رفتن‌ها، تلاش ها و انجام مأموریت‌های سازمانی، از ابتدایی‌ترین وظایف او و مانند اوست وجایی برای یادکرد و تکریم ندارد و ازهمه اینها بدیهی‌تر که هیچ جای گفتگو ندارد، فرمان‌پذیری و اطاعت‌گری او از مقام‌های فرادستی است که به عنوان یک فرد نظامی، می بایست چنین باشد، همان طور که دیگر نظامیان، در طول تاریخ ایران و جهان، چنین بوده و هستند، پس ستودن وی به چنین ویژگی‌هایی بیراهه‌روی، بلکه راه گم کردن است. به تعبیر ای.اچ کار در کتاب تاریخ چیست؟، این ویژگی‌های اولیه، وظیفه عقیدتی، حرفه‌ای یا سازمانی فرد است، نه فضیلت انسانی.
در شناسایی سربازقاسم سلیمانی باید بر ویژگی‌هایی انگشت نهاد که از دیگرانش متمایز ساخته و مایه سرآمدی‌اش گشته، خصوصیاتی که دیگر همگنانش باید آن را آموخته و الگوی خویش قرار دهند. البته نویسنده، آن سربازمرد را از نزدیک نمی‌شناخت و آن چه در رسانه ها از او گفته می‌شود را نیز بیش از تحلیل شخصیت، تجلیل‌های گاه نچسب و ساختگی می‌یابد که چه بسا برای برخی رماننده باشد، اما چند ویژگی ارزشی را در وی یافته که به راستی حاکی از بزرگی و برجستگی اوست:
１. پرهیزاز عناوین ظاهری و دل‌خوشکنک، و افتخار به سرباز بودن، در عین اینکه از فرماندهان عالی، آن هم در سطح جهانی بود، نکته مهمی در حیات شغلی اوست. او برخلاف بسیاری از افراد که دل به القاب پرطمطراق و کاذب بسته اند، از آن گریزان بود و تأکید داشت با عنوان ساده و پرارزش سرباز خوانده شود، هر چند این خواسته سنت‌شکنانه، از آن رو که خط بطلانی بر شاخص‌انگاری عنوان‌ها می‌شد، در عمل نادیده انگاشته و به آن بی‌اعتنایی شده است.
２. او به رغم وجود بسترهای مناسب برای اخذ مدارک تحصیلی دهان‌پرکن و اکتساب عناوین دکتر و استاد، به اصالت انسانی و شغلی خود بسنده کرد و بر خلاف بسیاری از همترازان خویش که پس از دوران جنگ، به طرقی خود را به مدارک عالی و مشاغل دانشگاهی رساندند، همچنان در جایگاه نیروی نظامی باقی ماند.
３. عدم سودجویی از بیت‌المال و بهره‌برداری اقتصادی از طریق رابطه و موقعیت، و دوری از زندگی رانتی، دیگر ویژگی باورنکردنی او بود، مقوله‌ای که در دوران رقابت افسار گسیخته بر تصاحب بیشتر، نوعی ناتوانی به شمار می‌آید، اما او به آن تن داد.
４. مهرورزی نسبت به دیگران که باز همچون کیمیا در میان افراد دارای قدرت است، ویژگی دیگر او بود، چون چنین افرادی کمتر راه میانه و اعتدالی را می‌پیمایند، در حالی که او با همه اقتداری که داشت، همچنان منعطفانه و مداراگرانه پیش رفت، به ویژه در مواجهه با خانم‌های با پوشش متفاوت، زیرا آنان را مادران، خواهران و فرزندان خود می‌دانست، نه چیز دیگر.
５. در آخر تعامل فراجناحی و منصفانه‌ای که با افراد و شخصیت‌های سیاسی داشت حاکی از اعتدال درونی، قوام فکری و استواری شخصیت انسانی اخلاقی او داشت که در کمتر کسی مشابه آن را می توان نشان کرد.
مجموعه این ویژگی‌ها شهید سلیمانی را انسانی متمایز و شایسته بزرگداشت ساخت، نه دین‌داری یا انجام وظایف سازمانی او.
بدون دیدگاه