عدالت، آرمانی فطری است که همواره در رأس برنامههای ادیان الهی و نیز همه خردمندان بوده است. گره خوردن زندگی جمعی به عدالت، از همان آغاز، فلاسفه و دانشوران را بر آن داشت تا برای ساماندهی مدنیّت و حیات اجتماعی انسان، به مفهوم عدالت، توجه ویژه کنند. انقلاب اسلامی ایران نیز به عنوان حرکتی احیاگرانه و تمدّنساز، توجّه جدّی به «عدالت» را احیا کرد تا بتواند جامعهای پویا و فعّال را پیافکند. اثر حاضر مفهوم عدالت را در گفتمان انقلاب اسلامی، در چند فصل،کاویده و نگرگاههای دانشوران مسلمان و غریبان را تطبیق کرده است، سپس نظر چند تن از معماران انقلاب اسلامی را در این باره مطرح کرده است. جلوههای عدالت و ظهور و بروز آن در اصول و مواد قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، فصل پایانی این نوشتار است.