تشیع در شبه قاره هند با وجود دانشمندان شیعه در قرون گذشته گسترش یافت و تا به امـروز در رگ های آن جاری بوده است؛ هرچند با تهاجم انگلیس بـه ایـن سـرزمین، بیشـتر خزاین معنوی آن به تاراج رفت و از میان تهى شد، اما مىتوان امیـد داشـت کـه ایـن رگه ها، شاهرگى شوند در قلب تپنده معنویت در هندوسـتان، بـه ایـن شـرط کـه بـاز عالمانى پرورده از غنای فرهنگى تشیع در این سرزمین فعالیت کنند و تشیع را با همان غنای علمى و انعطافى که عالمان فرهیختـه و اندیشـمند سـده های دهـم و یـازدهم و دوازدهم هجری به این سرزمین بردند، به هندوستان برند. به نظر مى آیـد دوبـاره بایـد دانشمندانی چون گاوانها برخیزند، میر محمد مومن ها احیا شوند و قاضى نوراالله ها به ظهـور رسـند و دانشگاههایى چون مدرسه بیدر در این سرزمین با رشته های تخصصى مـرتبط با تشیع احداث شوند، تا تشیع را در هند اعتلایى دیگر بخشند.
دریافت کتاب از کتابخوان همراه پژوهان
