دکتر سیدمصطفی احمدزاده: «غذای جسم، غذای روح»

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی پژوهشکده اسلام تمدنی، دکتر سید مصطفی احمدزاده دانشیار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در یادداشتی نوشت:

درس ۱۹: ۱۴۰۳/۰۱/۰۷ «غذای جسم، غذای روح»
… فَلْیَنْظُرْ أَیُّهَا أَزْکَىٰ طَعَامًا فَلْیَأْتِکُمْ بِرِزْقٍ مِنْهُ… (کهف:۱۹): … و باید بنگرد که کدامشان طعام پاکیزه‌تر و حلال‌تر دارند تا از آن روزیی برایتان فراهم آرد… . این آیه مربوط به قصه اصحاب کهف است. بعد از این که از خواب بیدار شدند، گفتند که یک نفر برود و بررسی کند که چه غذایی پاکیزه است و از آن بگیرد و بیاورد. قرآن کریم در ضمن گزارش قصه اصحاب کهف، نکات تربیتی خویش را به خواننده منتقل می کند. انسان باید نسبت به غذایی که می خورد، حساس باشد. غذا حلال، سالم، طیب، مفید، به اندازه، مناسب طبع، بهداشتی و … باشد. آیا غذاهایی که در طول روز می خوریم، این گونه اند؟ قرآن کریم واژه «ازکی» را به کار برده تا بر پاکیزگی غذا تأکید کند. چرا؟ چون غذایی که وارد بدن انسان می شود، آثاری دارد. از جمله این که میان غذای جسم و روان انسان رابطه برقرار است. برخی از غذاها، موجبات پلیدی روان و روح انسان اند و بعضی غذاها به انسان آرامش و انرژی مثبت می دهند. انسان باید به ورودی هایش توجه داشته باشد، زیرا این ورودی ها در نهایت به خروجی ها منجر می شود. از این رو، دقت در نوع تغذیه و انتخاب غذا بسیار مهم است. بر این اساس، آیا ما مجازیم از غذاهایی بخوریم که به روان و روح ما آسیب می رسانند؟ آیا ما اجازه داریم برای خود وخانواده خود از غذاهایی تهیه کنیم که مضر هستند؟ آیا ما می توانیم بر سر سفره مهمانی که شیعیان امیر المومنین علی بن ابی طالب سلام الله علیه بر سر آن سفره نشسته اند، غذایی یا نوشیدنی ای بگذاریم که برای بدن مهمانان مضر است؟ آیا ما باید هر چیزی که کودکانمان میخواهند و یقین داریم که برای آنها مضر است، برایشان بخریم؟ آیا می توانیم در سازمان و محل کار خود از فرهنگ غذایی قرآن کریم فاصله بگیریم؟ آیا حکمرانی اسلامی اجازه می دهد در جامعه اسلامی، بخشی از سرمایه بیت المال برای تولید، توزیع و مصرف غذاهایی استفاده شود که برای اعضای جامعه خطرناک است؟ آیا تبلیغات غذاهای مضر در جامعه اسلامی جایز است؟ بیاییم زین پس، هر روز با دقت بیشتری برای خود و خانواده خود، غذا تهیه کنیم، زیرا، تغذیه مناسب، نخستین پایه تربیت درست است.