سمینار طرح پژوهشی آقای محمد بهرامی عضو هیئت علمی گروه قرآن و مطالعات اجتماعی با عنوان «مبانی تفسیر قرآن به قرآن» برگزار شد.
در این سمینار که با حضور حجهالاسلام و المسلمین دکتر ابراهیمی نماینده محترم پژوهشکده و اعضای شورای علمی گروه قرآن و مطالعات اجتماعی برگزار شد، حجهالاسلام و المسلمین دکتر خامهگر مدیر گروه ابتدا از مقام شامخ علمی ناظر محترم طرح مرحوم آیهالله واعظزاده خراسانی تجلیل کردند و در ادامه گزارشی از وضعیت طرح ارائه کردندو اعلام شد که این پروژه در۵۰۰صفحه تدوین شده و همه مراحل تصویب خواهی ، نظارت و ارزیابیرا گذرانده است. در ادامه آقای بهرامی ویژگیهای طرح پژوهشی خود را اینگونه توصیف کردند:
این پژوهش از یک پیشگفتار و سه بخش اصطلاح شناسی مبانی تفسیر قرآن به قرآن ، مبانی عام تفسیر قرآن به قرآن و مبانی خاص تفسیر قرآن به قرآن شکل گرفته است.
در پیش گفتار مساله بودن مبانی تفسیر قرآن به قرآن، اهمیت ،هدف، ضرورت و ویژگی های این نوشتار توضیح داده شده است. مهمترین ویژگی های این نوشتار عبارتند از: ۱. ارائه طرح مبانی تفسیر قران به قرآن برای نخستین بار، ۲. بهره گیری از دانش های جدید به خصوص هرمنوتیک در طرح موضوعاتی که احتمال مبنا بودن آنها وجود دارد، ۳.بحث و بررسی هر یک از موضوعات از جهت مبنا بودن ونبودن، ۴.پرهیز از زیاده گویی در بحث موضوعات .
بخش اول: اصطلاح شناسی؛ در این بخش پس از اصطلاح شناسی مبانی این گونه تعریف می شود: مجموعه باورهایی است که در شکل گیری تفسیر متن به متن تاثیر گذار بودهو ناظر به خصوصیات متن است نه روایات یا عقل و …به گونه ای که با نبود آنها، اصل تفسیر قرآن به قرآن شکل نخواهد گرفت.
بخش دوم: مبانی عام تفسیر قرآن به قرآن؛ در این بخش نخست مبانی عام تعریف می شود و پس از آن در سه فصل (۱.کاشفیت فهم و تفسیر۲.تفسیر پذیریآیات۳. فهم پذیریآیات )مبانی عام طرح می گردد و در هر فصل احتمال مبنا بودن و مبنا نبودن به بحث وبررسی گذاشته می شود و حد میانه انکار مطلق و اثبات مطلق اختیار می شود.
بخش سوم: مبانی خاص تفسیر قرآن به قرآن؛ در مقدمه این بخش مبانی خاص تفسیر قرآن به قرآن این گونه تعریف و توضیح داده می شود: مبانی خاص هر روش تفسیر ی آن دسته از باورهایی است که در ساخت بنیان یک روش تفسیری اثر گذار بوده و در شکل گیری دیگر روش ها یا به کلی بیاثر است یا اثری که درحد و اندازه بنیان سازی برای یک روش تفسیری باشد ،نیست. مبانی هر روش تفسیری ارتباط عمیق و شدید با خصوصیت هر روش تفسیری دارد به گونهای که با وجود خصوصیت ویژه، مبانی خاص شکل می گیرد و با نبود آن خصوصیت، مبانی خاص شکل نخواهد گرفت . برای نمونه ویژگی اصلی تفسیر قرآن به قران، تاکیدو تکیه بر خود متن است و در نتیجه هر باوری که ناظر به متن قرآن باشد، مبنای خاص تفسیر قرآن به قرآن خواهد بود . چنان که خصوصیت اصلی تفسیر قرآن به روایت و قرآن به عقل ، تاکید و تکیه بر روایت و عقل است.
موضوعاتی که در این بخش احتمال مبنا بودن آنها جدی است اما نیاز به بحث و بررسی بیشتر دارد عبارتند از:
وحیانیت قرآن، عدم تحریف قرآن، نوشتاری بودن قرآن ، نمادین نبودن زبان قرآن،پیوستگی آیات، قرآن بسندگی،حجیت ظواهر، حجیت قول لغوی و مولف محوری.
پس از بیان گزارش مجری طرح،حجه الاسلام و المسلمین دکتر ابراهیمی نماینده محترم پژوهشکده و اعضای شورای علمی گروه نیز مطالب خود را در دو قسمت ساختار و محتوا مطرح کردند، که مقرر شد نسبت به هر دو قسمت اقدامات لازم از سوی مجری محترم و گروه انجام پذیرد.
بدون دیدگاه