|
چکیده
|
|
رشد گروه‌های معنویت‌گرا در جامعه، می‌تواند حاکی از سمت و سوی جدیدی در تحول فرهنگ عمومی باشد، لذا مطالعه‌ی علمی و بی‌طرفانه‌ی این گروه‌ها، نقش مهمی در شناخت نیازهای انسان امروزی و انتظارات او از دین، و به طور کلی، شناخت فرهنگ زمانه خواهد داشت. یکی از این گروه‌ها که با وجود منع قانونی، کم و بیش به گسترش خود ادامه می‌دهد، عرفان حلقه است. شرایط خاصی که در فرد و محیط اطراف‌اش وجود دارد، بستر مناسبی را برای ورود او به کلاس‌های عرفان حلقه و باقی ماندن در گروه، به انگیزه رسیدن به آرامش فراهم می‌کند. شرایطی مثل حال بد پایدار در فرد، عدم کارایی دینداری مرسوم، دافعه مجالس سنتی، زمینه شخصیتی تکیه بیشتر بر احساسات، اعتماد بر دوستان، و جاذبه کلاس‌های جدید. فرد در گروه، به کمک برخی ترفندها و آموزش‌های جذاب، یک فرایند جابجایی از حال بد به حال خوب را تجربه می‌کند، این فرایندِ خودآگاه، برای همه‌ی اعضا اتفاق نمی‌افتد، و در موارد اتفاق‌افتاده نیز نسبی، و قدر مسلم آن، تا زمانی است که فرد ارتباطات صمیمی گروه را ترک نکرده است. همراه با پیامدهایی که خودآگاهانه، خوب تلقی می‌شود، پیامدهای ناخودآگاهی نیز محصول روش عرفان حلقه است که در فرهنگ جوامع انسانی آن را فریب‌خوردگی می‌شمارند.
|
بدون دیدگاه