امر به معروف و نهی از منکر ، اصلی است که همه احکام و دستورهای اسلام را تحت نفوذ خود دارد و اهمیت آن در مقایسه با احکام دیگر، هم چون قطره ای است در برابر اقیانوس.
این اصل، از آن دسته از احکام شرعی است که در کلیات و حتی فروع، میان شیعه و سنی، اختلاف چندانی وجود ندارد. اکنون با وجود این اهمیت و نیز اتفاق نظر، سوال این است که: چه عاملی سبب شده که این اصل، مهجور بماند؟
این اثر با طرح سوال فوق، می کوشد تا پاسخ آن را در سرگذشت تاریخی این اصل و شیوه های اجرای آن در دوره های مختلف تاریخ، جست و جو کند. دو فصل اصلی کتاب با عنوان های اهداف امر به معروف و روش‌های امر به معروف، این فحص تاریخی را به عهده دارند.
در این اثر، کوشش محقق بر آن است که علاوه بر اثبات توانمندی اسلام و فقه جعفری، در پاسخگوئی به مسائل نو، انعطاف پذیری و قابلیت تطبیق فقه اسلامی را با شرایط متحول زمانی و مکانی به اثبات رساند و در طی بحثی پردامنه در یکی از مقولات فقهی نشان دهد فقه اسلامی بر اساس تجربه های تاریخی، ساز و کارهای لازم را برای بازسازی در خود دارد.
